Prace nad obsługą pamięci EEPROM na magistrali I2C

Z powodu prac nad obsługą tych pamięci, commitów nie będzie dopóki ich obsługa nie będzie na wystarczającym poziomie.

Aktualnie wykorzystując bibliotekę Wire, jest inicjowane połączenie z chipem, wysyłając komendę START(S) i kończone wysyłając komendę STOP. Reszta, czyli zapis, odczyt oraz wybór odpowiednich komórek w pamięci, jest w opracowaniu. Chip który wykorzystuje to Atmel 24C16, jego pojemność wynosi 16Kb (kilobitów), więc nie jest on specjalnie duży.

 //Edit
Udało się zaimplementować zapis i odczyt pojedynczych bajtów do komórek. Jak wspomniałem wcześniej wykorzystuję bibliotekę Wire, która ułatwia pracę z magistralą I2C(TWI). Nie muszę się martwić o ręczne wysyłanie zdarzenia START(S), START Repeat(Sr), bądź zdarzenia STOP. Największy problem sprawiało mi utworzenie adresu sprzętowego (nie mylić z identyfikatorem urządzenia), za pomocą którego informujemy EEPROM o adresie komórki, do której chcemy coś zapisać albo coś odczytać. W adresie sprzętowym zawarty unikalny dla czipa adres komórki. W kodzie podaje się go w formacie szesnastkowym. (0xZXC, gdzie ZXC to numer komórki pamięci). Aby go utworzyć należy pobrać identyfikator urządzenia, wykonać logiczne OR z adresem komórki, który przesuwamy o 8 bitów w prawo robiąc logiczne AND z cyfrą 0x07. (wynika to z datasheetu).
Kod:

Po utworzeniu adresu rozpoczynamy transmisję wywołując metodę, która wysyła on adres sprzętowy: Wysyłamy dane przekonwertowane do typu int prosto do wskazanej przez adres sprzętowy komórki. Każda z nich może pomieścić 8 bitów, a jest ich 2048. Przy każdym wywołaniu poniższych metod wysyłane jest zdarzenie START, aby rozpocząć zapis, a po wysłaniu czeka na zdarzenie ACK, aby potwierdzić otrzymanie danych i ich "zrozumienie": Transmisję kończymy metodą:
Wysyła zdarzenie STOP, co kończy transmisję.
Sam czip zaś jest zapakowany w obudowę DIP8, dzięki czemu bardzo łatwo się z niego korzysta.

Piny A0, A1, A2 spinamy z GND, wykorzystane będą kiedy podłączone zostanie wiele czipów EEPROM na raz. GND i VCC podpinamy kolejno do pinu GND i 5V w Arduino. WP służy do zabezpieczenia przed zapisem i podpięty jest pod 8 pin. Jeśli stan będzie wysoki to EEPROM zostanie zabezpieczony przed zapisem. Piny SCL i SDA są podpięte pod piny A5 i A4, tam są usytuowane te same piny, tylko w Arduino. Na dodatek musiałem zrobić tzw. pull-up, czyli podłączyć obie linie (SCL i SDA) do źródła napięcia za pomocą rezystorów od 1K do 45K(im mniejsza wartość tym większa prędkość transmisji), ponieważ I2C nie potrafi wywołać stanu wysokiego; potrafi tylko wywołać niski(active drain).

Odczyt z komórki jest prostszy od zapisu (to chyba logiczne), polega on na utworzeniu adresu sprzętowego (tak jak w zapisie), wysłaniu adresu komórki, "poproszeniu" o odczyt z pamięci, odczytu z pamięci, jeśli magistrala jest wolna, tj. nikt z niej nie korzysta, oraz na wyświetleniu odczytanych danych w serial monitorze.
Kod odczytu:

Kod zapisu: